EMG (الکترومیوگرافی )

EMG راه تشخیصی برای ارزیابی بیمارانی است که مشکل عضلانی احتمالی دارند .

EMG معمولاً با NCT(Nerve conduction testing ) انجام می شود .

روش : در این تست فعالیت الکتریکی و فیزیولوژی ماهیچه با الکترود های سوزنی که در ماهیچه های مورد نظر قرار داده می شود ، تعیین می گردد. در این پروسه از تحریکات الکتریکی خارجی استفاده نمی شود .

پتانسیل عضله (action potential) بصورت امواجی تظاهر می نماید
( که در اسیلوسکوپ ضبط می شود ) که برای انواع پروسه های پاتولوژیک الگوی خاصی دارد . EMG معمولاً بوسیله افراد آموزش دیده انجام می شود (نورولوژیست یا
فیزیاتریست ) . چون تستها نسبتاً

غیراختصاصی هستند پزشک مربوطه همراه با درخواست EMG بهتر است مجموعه ای اطلاعات کلینیکی را برای تفسیر بهتر EMG جمع آوری نماید .

EMG در فیبرومیالژیا ، پلی میالژیا روماتیکا ، پاهای بیقرار و کرامپ های عضلانی جنبه تشخیصی  ندارد  . در بیماریهای التهابی عضلانی مثل پلی میوزیت ودرماتومیوزیت یافته های EMG شامل موارد زیر است :

1- به طور کلی افزایش insertional activity و تخلیه الکتریکی خودبخودی که نشان دهنده تحریک پذیری عضله است .

هرچند هیچ یک از این یافته ها اختصاصیت لازم برای تشخیص میوپاتی داده شده را ندارند . سایر علل بالقوه ضعف عضلانی مانند نوروپاتی ها ، غالباً از دیگر تشخیص ها کنار گذاشته می شوند .

2- کاهش آمپلیتود و مدت پتانسیل عمل واحد حرکتی .

3-افزایش تعداد پتانسیل های پلی فازیک

موارد استعمال :

EMG بطور اولیه برای تمایز موارد زیر است : ضعف ناشی از اختلال عضله (دیستروفی عضلانی- میوزیت التهابی ) نورون محرکه محیطی(نوروپاتی محیطی – رادیکولوپاتی ) یا نوروماسکولار جانکشن (میاستنی گراو – ایتون لامبرت )

موارد منع استعمال : EMG در بیماریهای ترومبوسیتوپنی – کوآگولاپاتی شدید و در استفاده کننده های آنتی کوآگولانت منع مصرف دارد .

فاکتورهای مخدوش کننده : اگر بیوپسی عضله مد نظر است به خاطر التهابی که در محل ورود سوزن ممکن است بوجود آید . سوزن  باید در محلی مخالف محل بیوپسی قرار داده  

شود . گاهی EMG باعث افزایش مختصر CPK میشود . اگرچه EMG غیرتهاجمی است ولی باید به بیماران گفته شود که ممکن است برای بیمار مختصر دردناک باشد . در صورت امکان آسپرین و NSAID باید به انداه پنج نیمه عمر قبل از انجام EMG قطع شود .