قرص گیاهی منتازین
بصورت جویدنی و مکیدنی جهت درمان اختلالات گوارشی از جمله نفخ، یبوست و زخم معده فرموله شده است. پروانه و مجوز تولید این قرص پس از انجام ازمایشات رفرانس توسط وزارت بهداشت و درمان به ثبت رسیده است.
ماده موثره اصلی موجود در قرص منتازین ، شیرین بیان می باشد که اثرات گوارشی آن از گذشته مورد توجه بوده است. تحقیقات اخیر نشان داده که فلاونوئید های موجود در ریشه گیاه شیرین بیان ( گلیسیریزین و ...) دارای اثر ضد هلیکوباکتر پیلوری هستند . این باکتری که از راه غذاهای آلوده (انتقال از راه دهان) وارد معده انسان میشود ، اصلی ترین علت زخم معده می باشد . بررسی های اخیر نشان داده است گلیسیریزین قادراست از بروز بدخیمی های معده نیز جلوگیری نماید.
قرص منتازین بنحوی فرموله شده است که با مکیدن قرص، اجزای موثره بتدریج ازاد شده و اثر بخشی بیشتری در سیستم گوارشی ایجاد می کند. منتازین دارای طعم مطبوعی است که مکیده شدن یا جویدن آن را مطلوب می نماید
شیرین بیان دارای اثرات شبه مینرالوکورتیکوئیدی است به این دلیل مصرف بیش از حد آن می تواند سبب افزایش فشار خون گردد. میزان شیرین بیان بکاررفته در قرص منتازین بمیزانی در نظر گرفته شده است که در دوز درمانی احتمال بروز چنین عارضه ای وجود ندارد. در حالیکه مصرف ریشه شیرین بیان بصورت خام و غیر فرموله احتمال بروز این عارضه را بسیار بالا می برد.
درباره معده و دستگاه گوارشی
مشخصات بافت شناسی معده به شرح زیر می‌باشد:
طبقه مخاطی : سلولهای پوششی مخاط معده موکوس خنثی ترشح می‌کند. موکوس مترشحه بوسیله سلولهای پوششی لایه ضخیمی را در سطح سلولها تشکیل داده و آنها را از اثرات اسید معده محافظت می‌کند.
آستر مخاط : بافت همبند شلی است حاوی الیاف کلاژن، سلولهای لنفاوی و رشته‌های عضلانی صاف. غدد معدی نیز در آستر قرار دارند.
طبقه زیر مخاط : یک بافت همبند فیبر و الاستیکی است که مانند لایه زیر مخاط سایر نواحی لوله گوارش با پیشروی در زیر طبقه مخاطی باعث پیدایش چینهای طولی میشود.
طبقه عضلانی : که در معده متفاوت از سایر قسمت های لوله گوارش بوده و از سه لایه عضلانی به صورت مورب در داخل ، حلقوی در وسط و طولی در خارج تشکیل شده است.
غدد معدی : غدد معدی در نایحه کاردیا و پیلور از نوع موکوسی هستند که ترشحات خود را به عمق چاله‌ها می‌ریزند. علاوه بر سلولهای موکوسی ، تعدادی سلول متمایز نشده و سلولهای ترشح کننده گاسترین نیز در دیواره این غدد دیده میشود.
سلولهای اصلی معدی آنزیمهای پپسین برای تجزیه پروتئینها، لیپاز برای تجزیه چربیها و رنین برای انعقاد شیر را سنتز و ترشح می‌کنند.
سلولهای کناری یا مرز نشین در تمام قسمتهای غدد معدی یافت می‌شوند. این سلولها حاوی تعداد زیادی میتوکندری هستند و مسئول ترشح اسید معده هستند. میزان ترشح اسید معده توسط اعصاب کولینرژیک ، هورمون گاسترین و هیستامین تحریک می‌گردد. این سلولها فاکتور داخلی معده را ترشح می‌کنند که باعث جذب ویتامین B12 میشود. در صورت عدم ترشح این فاکتور، جذب ویتامین B12 مختل شده و سنتز هموگلوبین صورت نمی‌گیرد و یک نوع کم خونی بوجود می‌آید.
سلولهای انترو اندوکرین در فوندوس معده قرار دارد و سروتونین را برای تحریک عضلات جدار معده و روده و در پیلور ، گاسترین را برای تحریک ترشح سلولهای کناری ترشح می‌کنند.
زخم گوارشی عبارت از زخمی است که در دیواره مخاطی معده، پیلور، دوازدهه یا مری ایجاد می شود. بر اساس محل بروز نامگذاری انجام می شود یعنی به صورت زخم معده، زخم دوازدهه یا مری ( زخم پپتیک)
بسته به این که علت زخم، هلیکو باکتر پیلوری یا مصرف داروهای NSAID باشد، نحوه ی تظاهر علائم بالینی و سیر طبیعی آن متفاوت خواهد بود. رویکردهای درمانی بسته به اینکه کدام یک از این دو عامل مسئول ایجاد زخم باشند، متفاوت هستند.
اوایل دهه 1980 میلادی، دو پزشک استرالیایی به نامهای دکتر وارن (Waren) و دکتر مارشال(Marchall) که بر روی نمونه هایی از بافت معده تحقیق می کردند، موفق به کشف یک باکتری در مخاط نیمه تحتانی معده شدند. نقش دقیق این باکتری که آنها نام آن را کمپیلو باکترپیلوری(Campylo bacter) گذاشتند مشخص نبود. این دو محقق کشف نمودند که وقتی عفونت با این باکتری در معده وجود داشته باشد، همیشه همراه با التهاب میکروسکوپی مخاط معده می باشد که به آن اصطلاحا گاستریت گفته می شود.این دو دانشمند بااین کشف تحولی بزرگی در پزشکی ایجاد کردند و بخاطر آن موفق به دریافت جایزه نوبل شدند. اخیرا دانشمندان نام این باکتری را عوض کردند و نام آن را هلیکوباکترپیلوری و یا به اختصار H.pylori گذاشتند
