لایم
بیماری لایم ( Lyme disease) نوعی عفونت اسپیروکتی است که چندسیستمی است. عامل آن بورلیا بورگدورفری به وسیله کنه منتقل می‌شود. بیمار تب، سردرد، سفتی گردن، میالژی، آرترالژی و اریتم مزمن مهاجر دارد. بیمار بعدها ممکن است تظاهرات مفصلی و عصبی نیز داشته باشد. درمان ابتدایی داکسی سیکلین است.
منابع
- سیسیل مبانی طب داخلی. تهران ۲۰۰۴
پسیتاکوز - تب طوطی - اورنیتوز
پسیتاکوز (تب طوطی؛ اورنیتوز) نوعی پنومونی (ذات‌الریه ) عفونی منتقله از پرندگان |
تب و لرز |
عفونت ناشی از میکروب کلامیدیا پسیتاسی موجود میکروسکوپی کلامیدیا نه باکتری است نه ویروس نه قارچ ولی آنتی‌بیوتیک‌ها قادر به از بین بردن آن هستند. پسیتاکوز در پرندگان گونه پسیتاسین (طوطیها، قناری‌ها و برخی مرغان دریایی دیده می‌شود. میکروب‌ها از طریق استنشاق هوای حاوی این میکروب یا آسیب پوستی ناشی از نوک زدن یا گاز گرفتن پرنده مبتلا به انسان منتقل می‌شود. دوره نهفتگی بیماری پس از تمای با میکروب 3-1 هفته است. |
تماس با پرندگان به خصوص در باغ‌وحش‌ها، پرنده فروشی‌ها یا مزارع |
از غبار حاوی پر یا فضولات قفس پرندگان دوری کنید. |
معمولاً با تشخیص و درمان زودرس در عرض 14-7 روز بهبود می‌یابد. بدون درمان تب 3-2 هفته باقی مانده و سپس به آهستگی شروع به کاهش می‌کند. |
پنومونی ] ذات‌الریه [ شدید یا کشنده |
|
- تشخیص بر اساس علایم بیمار و بابقه تماس با پرندگان مطرح می‌گردد. برای تأیید تشخیص نمونه خون یا خلط بیمار در بدن موش، تخم مرغ یا بافت کشنده داده می‌شود و با به دست آمدن میکروب از کشت تشخیص تأیید می‌گردد. |
تتراسیکلین (نوعی آنتی‌بیوتیک) به مدت حداقل ده روز برای کنترل تب و سایر علایم تجویز می‌شود. |
استراحت در بستر حداقل تا 48 ساعت پس از رفع تب، درد و کوتاهی نفس ضروری است. پس از آن به تدریج فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های طبیعی خود را از سر بگیرید. خستگی و ضعف ممکن است برای مدت طولانی باقی بماند، بنابراین نباید انتظار داشت که توان بیمار به سرعت به حالت عادی بازگردد. |
رژیم خاصی نیاز نیست. مصرف مایعات را تا حداقل یک لیوان در ساعت افزایش دهید. این کار به رقیق‌تر شدن ترشحات ریوی و در نتیجه آسانتر شدن آنها با سرفه کمک کند. |
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم پسیتاکوز باشید. |
مرغ عشق
مرغ عشق پرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این پرنده همچون بسیاری از طوطی سانان دیگر، سرزمین استرالیا است.
مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال 1700 میلادی به صورت گله¬های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله¬ها به هزاران قطعه می¬رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Betcherrygah گرفته شده است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می¬باشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گله¬های بزرگی به وجود می¬آورد. این پرنده برای اولین بار در سال 1805 توسط «جورج شاو» مدیر جانور شناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال 1832 طبیعی دان « موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی در باره مرغ عشق منتشر کرد. در سال 1840میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی‌های زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی‌ها مرغ عشقها را در دسته‌های چند ده هزارتایی حمل می‌کردند. در طول سفر چند هفته‌ای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می‌رسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال 1846 برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال 1854 طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله¬ای در خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد. در سال 1859 نویسنده آلمانی «کارل بوله» در نشریه پرنده شناسی آلمان مقاله مفصلی در باره مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته های «بوله» چنین بر می آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگ آلمان به عنوان حیوان خانگی رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال 1855 درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال 1860 به بعد در تمامی باغ وحش¬های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته است. طی 50 سال، واحد¬های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می¬کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غیر قابل تصوری رسید. بنابر نوشته های «دبراسای» تنها در سال 1894 واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده است.
مشخصات
مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگتر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر می‌باشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شده‌است.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی می‌باشد انتهای پشت ٬سینه و شکم سبز می‌باشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی می‌باشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره‌اند.پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی می‌باشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکه‌های بنفشی که ریش نامیده می‌شود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع می‌شوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی می‌باشد.
تعیین جنسیت نر وماده
برای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬می‌باشد.در نوع نر رنگ این پوست آبی تیره‌است اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوه‌ای یا متمایل به قوه‌ای است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات می‌شود و در نرهای مسن قهوه‌ای شده و ترکهایی در آن دیده می‌شود.اما رنگ این پوست در ماده‌ها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر است و پس از این مدت تیره تر و چروک دار می‌گردد.
رفتار شناسی مرغ عشق
مرغ عشق پرنده¬ای هوشمند و اجتماعی است و از بازی کردن لذت می¬برد. مرغ عشق ماده علاقه زیادی به جویدن اجسامی مانند چوب دارد که این تمایل در نرها کمتر است. مرغ عشق علاقه زیادی به همبازی شدن با آدمی دارد و قادر به تقلید محدود صدا و سوت زدن است. مرغ عشق خیلی زود اهلی شده و به خانه خو می‌گیرد. می‌توان به آن یاد داد که روی انگشت بنشیند. حضورسگ و گربه موجب ناراحتی پرنده می‌شود حتی اگر به آن دسترسی نداشته باشند. پرنده جدید را باید به تدریج وارد کرد لذا اگر تصمیم گرفتید تا برای مرغ عشق خود جفت تهیه کنید، بهتر است که پرنده جدید را ابتدا در قفس¬های مجزا ولی کنار هم نگه دارید تا به هم عادت کنند.
تولید مثل
شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی می‌باشد.این پرنده خود می‌تواند ماهها با آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخم گذاری در فصل بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجه‌های خود نیاز به آب دارد.این پرنده لانه سازی نمی‌کند بلکه از سوراخهای موجود بر روی درختان اکالیپتوس استفاده می‌کند.و برای پر کرد کف لانه از پوسته خود درخت استفاده می‌کنند.حتی در صورتی که درختان زیادی در ناحیه موجود باشد تمام جفتهای یک گروه(گروهها معمولا ۱۰ تا ۵۰ تایی هستند) روی یک درخت تخم گذاری می‌کنند.
پرنده ماده ۴ تا ۶ تخم می‌گذارد و به مدت ۱۸ تا ۲۱ روز بروی آنها می‌خوابد و در این مدت مرغ نر در حوالی لانه می‌ماند و نقش نگهبان را بر عهده دارد و از دهانه لانه ماده را تغذیه می‌کند.مرغ نر تا بزرگ شدن جوجه‌ها حق ندارد به لانه وارد شود و ماده این اجازه را به وی نمی‌دهد.
قدرت هضم غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فضله میگذارند.مرغ عشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی جوجه‌ها در لانه فضله نمی‌کند و برای این کار از لانه خارج می‌شود البته تعداد ترک لانه باید کم باشد تا خطری متوجه جوجه‌ها نشود.چون نمی‌شود هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ماده برای فضله گذاری از لانه خارج شود ٬ قبل از اولین تخم گذاری مرغ عشق ماده فواصل بین تعداد دفعات فضله گذاری خود را افزایش می‌دهد و در هر ۲ تا ۳ ساعت مبادرت به انجام این کار می‌کند اما به میزان بیشتری فضله می‌گذارد به این ترتیب به فضله گذاری در مدت طولانی عادت می‌کند.در هنگام تخم گذاری در برخی موارد ماده پرهایش می‌ریزد و احتمالا این کار برای ایجاد محیطی گرم برای تخمها و جوجه‌ها می‌باشد.
بعد از تولد جوجه‌ها ماده آنها را به وسیله خوراک نرم معده اش تغذیه می‌کند و بعد از چند روز بچه‌های بزرگتر از غذای نیمه هضم شده لوله مری و کوچکترها هنوز از طریق معده تغذیه می‌شوند.به منظور جدا سازی تغذیه کودکان ابتدا بچه‌های بزرگر از طریق لوله مری تغذیه می‌شوند و سپس جوجه‌های کوچکتر از طریق معده تغذیه می‌گردند.بعد از به دنیا آمدن جوجه ا ماده کمتر از قبل مبادرت به خروج از لانه می‌کند و تنها مواقع ضروری برای دفع فضله ٬ تغذیه یا تمیز کردن خود خارج می‌شود.
ماده همیشه از طریق نر تغذیه می‌شود که این تغذیه شامل دانه‌های هضم شده آماده نیز می‌شود چون اگر قرار باشد ماده غذا را هضم کند وقت بیشتری می‌برد و شرایط محیط برای تامین غذا نیز نا معلوم است پس باید در وقت صرفه جویی کرد و نوزادان را هر چه زودتر پرورش داد.
دو تا سه هفته مرغ عشق ماده از نوزادان در زیر بال و پر خود مراقبت می‌کند تا اینکه پرهای آنها در می‌آید.بعد از حدود چهار هفته مرغ عشقهای جوان می‌توانند از لانه بیرون بیایند و پرواز کنند.آنه قادر به داشتن زندگی مستقل هستند اما پدر تا یک یا دو هفته از آنها مراقبت کرده و گه گاه تغذیه شان می‌نماید.در حین این مدت مرغ عشق ماده نیز اگر شرایط برای تخم گذاری سری دوم مناسب باشد مقدمات را آماده می‌کند.در سه ماه اول مرغ عشق هنوز پرهای اولیه را دار هست و تفاوت چندانی از نظر ظاهر با مرغ عشقهای بالغ ندارد.تنها رنگشان مات تر از مرغ عشقهای بالغ است.رنگ پوست بینی روشن است و به سختی می‌توان آنها را تعین جنسیت کرد.مهمترین نشانهٔ مرغ عشقهای جوان رنگ چشمان آنهاست که فقط سیاهی آن معلوم است.بعد از ۳ ماه پرهای مرغ عشق می‌ریزد و از این موقع به بعد مرغ عشق کاملا مانند بقیه مرغ عشقهای بالغ می‌شود و آماده تولید مثل می‌شود.
تغذیه
ارزن مهمترین خوراک مرغ عشقها محسوب می‌شود و تنها در فصول معینی از سال در زیستگاه این پرنده‌ها در استرالیا می‌روید و این پرندگان باقی سال را از تخم خشک سایر گیاهان تغذیه می‌کنند.اما در اسارت باید علاوه بر ارزن رژیم غذایی به صورت ذیل را برای ایشان مهیا کرد:
- سبزی‌های تازه مثل تره که مملو از ویتامین آ می‌باشد ٬ کاهو ٬ اسفناج ٬ هویج ٬چغندر و برگهای این گیاهان را به آنها داد.
- میوه‌های تازه را حتما باید شسته و به آنها داد؛ میوه‌هایی از قبیل:سیب قطعه شده ٬گلابی قطعه شده٬هویج که می‌شود آن را به صورت رنده شده نیز به حیوان داد٬ به توت فرنگی نیز علاقه زیادی دارند و همچنین انگور دو نیم شده را نیز بسیار دوست می‌دارند.
- مواد خوراکی مانند نان خیس شده.
- دانه‌های پخته شده مثل عدس ٬ باقالا و لوبیا.
- بادام خیس شده و خام.
مرغ عشقهایی که به نوعی رژیم غذایی خاص عادت بکنند به راحتی آن رژیم را ترک نمی‌کنند پس باید از خردسالی آنها را به رژیم غذایی خوبی عادت داد.
بیماریها
در ذیل به برخی از مشکلات شایع در مرغ عشقها و دلایل و علائم و مداوای آنها اشاره شده‌است:
- اسهال
- علائم:دفوع آبکی ٬پرهای کثیف٬ بیتفاوتی و سستی.
- علل:سرماخوردگی در اثر جریان هوا٬تغییرات ناگهانی دما٬سرد بودن بیش از اندازه آب خوراکی یا استحمام٬خوراک سرد یا فاسد٬چرک کردن معده یا روده و مسمومیت.
- مداوا:پرهای کثیف را با آب ولرم شسته به خوبی خشک کنید.پرنده بیمار را از سایرین جدا نموده و از دادن خوراک تازه(نظیر میوه و سبزی)به وی خودداری کنید.به او آب جوشیده یا چای نعناع داده شود.
- یبوسیت
- علائم:پرنده در دفع فضله با مشکل بر می‌خورد.
- علل:تغذیه غلط و مسمومیت.
- مداوا:توسط قطره چکان یک قطره روغن کرچک یا روغن زیتون از یک طرف روی زبان پرنده بچکانید.میوه و سبزی و دانه‌های آبدار مفید است.
- فلج
- علائم:حرکت اهسته یک پا یا اختلالات حرکت که رفته فته پدید می‌آید.
- علل:کمبود ویتامین یا حتی جراحت.
- مداوا:اضافه نمودن ویتامین به آب آشامیدنی پرنده ٬سبزی و میوه تازه.
- ضربه مغزی
- علائم:فلج ناگهانی و کامل و یا بیهوشی.
- علل:برخورد به پنجره یا موانع دیگر.
- مداوا:پرنده بیهوش را در مکانی نرم و تاریک بگذارید.سرش باید از بدنش بالاتر باشد.پس از بهوش آمدن محیطش را گرم سازید
- منبع:
ویکیپدیا
خرگوش
خَرگوش پستانداری است علفخوار، از خانوادهٔ خرگوشان (Leporidae) و به اندام گربه، دارای گوشهای دراز ولبهای شکافدار. دستهای وی از پاها کوتاهتر است. وبسیار تند رود، وآن دارای اقسامی مختلف است. در حدود ۶ تا به ۸ بچه می‌گذارد.خرگوشی است که در نیمکره شمالی ودر نقاط قطبی یافت می‌شود در هنگام زمستان نیز وجود پوست سفید یافت او را در برف دشوار می سازد تغییر رنگ پوست این حیوان مارا به شگفت می‌آورد یعنی درزمستان سفید شدن پوست این جانور و درتابستان خاکستری یا قهوه‌ای شدن آن . می‌توان این خرگوش را مانند آفتاب پرست دانست که او نیز تغییر رنگ می‌دهد. خرگوش قطبی سوراخ هایی به عمق 2متر در برف حفر می‌کند که این مکان جای مناسبی برای مخفی کردن کودکان به هنگام خطر است
خاستگاه اصلی این جانور اسپانیا و آفریقای شمالی است اما به بعضی از کشورهای دیگر هم مهاجرت کرده است. این خرگوش گیاهان بومی را می خورذ و باعث می‌شود که سایر جانوران گرسنه بمانند. این جانور همچنین محصولات کشاورزی را منهدم می‌کند و برای خود سوراخهای زیرزمینی حفر می‌کند.
یکی از گونه‌های خرگوش٫ خرگوش آنقوره می‌باشد. با توجه به میانگین ۵ تا ۶ بچه در هر زایمان می‌توانند ۵۰الی ۶۰ بچه در سال تولید کنند. این نوع خرگوش می‌تواند از سه ماهگی باردار شود.
منبع: ویکیپدیا
طوطی
طوطی پرنده‌ای است اغلب سبزرنگ از راسته طوطی‌سانان (Psittaciformes) که به مناسبت سهولت تقلید آوای آدمی قابل‌ملاحظه‌است. طوطیان عموما در نواحی گرم و رطوبی آفریقا و هند زیست می‌کنند. طوطی معرب توتی و آن پرنده‌ای است سبز که به عرف آن را طوطا نامند و شکرشکن، شکرفشان، شکرمقال، شکرین‌مقال، شیرین‌زبان، شیرین‌سخن، شیرین‌تکلم، شیرین‌گفتار، خوش نوا و خوش حرف از صفات اوست.
۳۵۰گونه از پرندگان که در ۸۵ جنس طبقه بندی می‌شوند را راستهٔ طوطــی‌ها می‌گویند.این پرندگان بیشتر در نواحی گرمسیری استوایی زندگی می‌کنند به طور عمومی در دو خانواده Cacutuidae و psittacidae قرار می‌گیرند. بیشتر جمعیت طوطیها در مناطق حاره‌ای و همچنین در مناطق معتدل نیمکرهٔ جنوبی پراکنده شده‌است.بیشترین تنوع گونه‌ای این راسته را در آمریکای جنوبی و استرالاسیا(منطقه‌ای که شامل استرالیا و نیوزلند و جزیره‌های جنوب غربی اقیانوس آرام می‌شود).از ویژگی‌های مورفولوژیکی طوطیها که مخصوص این راسته می‌باشد می‌توان به نـــوک کـج وقوی،راست قامتی شان،پاهای قوی،پاهای پنجه دار که حالت زیگو داکتیل را دارد،رنگ اکثر طوطیها سبز می‌باشد که این رنگ با رنگهای روشن دیگر ترکیب شده و رنگ طوطی را ایجاد می‌کند گاهی نیز طوطیها دارای چندیدن رنگ هستند.
طوطی‌های کاکــل دار(کوکاتوها) دارای تغییر رنگی از رنگ یـــکدست سفید تا یکدست سیاه را دارند. ویژگی دیگر این خانواده وجود یک کاکل متحرک ازجنس پر هست در بالای سرشان می‌باشد.حالت دیمرفیسم جنسی خیلی کم در اینها دیده می‌شود.تنوع اندازه بالایی دارند که طوطی کوچک چرم وزنی به اندازه ۱۰ گرم و طول ۸ سانتیمتر دارد و طوطی یاقوت به عنوان بزرگترین این راسته ۱ متر طول و حدود ۴ کیلوگرم وزن دارد.
تغذیه در طوطیها بیشتر از مواد گیاهی مانند دانه،آجیل،غنچه‌ها و .... می‌باشد. عدهٔ کوچکی از این راسته هستند که حشرات و حیوانات کوچک را می‌خورند.لورینزها و لوریکت‌ها به طور تخصصی از شهد گل‌ها تغذیه می‌کنند .. بیشتر طوطیها در درحفراتی که در درختان ویا صخره‌ها وجود دارد لانه سازی می‌کنند .تخم‌هایی به رنگ سفید میگذارند و جوجه‌های آشیان نشین دارند.طوطیها همراه عده‌ای از کلاغ‌ها به عنوان با هوش ترین پرندگان محسوب می‌شوند.قدرت تقلید صدای انسان‌ها آنها را به عنوان موجودات اهلی در آورده‌است.
شکار طـوطـی هـای وحشی بـه مـنظور فـروش آنهــــا و هـمچنین بـه مـنـظور تــفریـح، تـخریـب زیستگاهشان و آوردن گونه‌های که باآنها رقابت می‌کنند جمعیت ا نها را تقلیل می‌دهد ،به این دلیل طوطیها مورد دست آویزی بیشتری نسبت به گروههای دیگر،توسط انسان قرار گرفته‌اند. حفاظت محیط زیست اخیراً اقداماتی را جهت مراقبت از زیستگاه پرندگان زیبای در حال انقراض انجام داده‌است که این مراقبت باعث حفظ سایر گونه‌ها نیز شده‌است .
Sub family Microglossinae
سیستماتیک و تکامل : -منشأ و تکامل: تنوع موجود در طوطی‌های آمریکای جنوبی و استرالاسیا این فرضیه را ایجاد می‌کند که این موجودات منشأ دارد.فسیل‌های بدست آمده از راسته طوطیها بسیار کم است این باعث شده‌است که گمانه زنی در مورد تکامل این پرنده‌ها با شک و تردید انجام بگیرد هر چند که اکثر این فرضیه به واقعیت نزدیک اند. یک قطعه ۱۵میلی متری که از منقار پایینی یک طوطی در سازند لانس کریک در دهکدهٔ نیوبرا در ویوسیگ پیدا شده‌است به عنوان فسیل پیدا شده از اولین طوطی که در دورهٔ کرتاسه زندگی می‌کرده و چیزی حدود ۷۰ میلیون سال عمر داشته شمرده می‌شد.اما تحقیقات بعدی معلوم کرد که این تکه فسیل پیدا شده بلکه احتمالاً متعلق به دایناسورهای کائگناتید(گروهی از دایناسورها که پرنده مانند نبوده ولی دارای منقاری شبیه به پرندگان بوده‌اند) بوده‌است. چیزی که امروز به عنوان یک فرضیه پذیرفته شده وجود دارد این است که راستهٔ طوطیها وخویشاوندان اجدادیشان در سومین انقراض بزرگ که در کرتاسه حدود ۶۵ میلیون سال پیش انجام گرفته‌است حضور دارند.اگر چنینی باشد طوطیها از یک جد دایناسور که شباهت مورفولوژیکی با طوطیها داشته‌است تکامل نیافته‌اند بلکه فقط تبدیل به پرندگانی درخت نشین شده‌اند. اروپا اولین مکانی است که اولین فسیل طوطی درخت نشین در آن دیده شده‌است. این اولین تکه استخوان پیدا شده استخوانی از بال موپسیتا تانتا است که در دانمارک پیدا شده و سنی در حدود ۵۴ میلیون سال برای آن تخمین زده می‌شود.آب و هوای اروپا در آن زمان حاره‌ای بوده است(مطابق با دوران گرم پالوئین و ائوسین).جدید ترین فسیلی که پیدا شده‌است سنی حدود ۵۰ میلیون سال دارد.چند فسیل تقریباً کامل از پرندگان طوطی مانندی در انگلستان و آلمان پیدا شده‌است و تعدادی فسیل نیز هستند که هنوز دقیقا تشخیص داده نشده‌اند. من الحیث المجموع چیزی که در مورد این فسیل‌ها معلوم است این می‌باشد که این فسیل‌ها خویشاوندان طوطی‌های امروزی نیستند بلکه اجدادی هستند که در نیمکرهٔ شمالی تکامل پیدا کرده‌اند و منقرض شده‌اند.اینها دقیقاً حلقه‌های گمشده مابین طوطی‌های امروزی واجدادی نیستند ولی می‌توان گفت که طوطی‌هایی هستند که همگام با طوطیها و کوکاتوها از خویشاوندان اجدادیشان تکامل پیدا کرده‌اند.
رده بندی فسیل‌های یافته شده به شرح زیر است:
Psittacopes (اولین گروه؟؟؟ ) Serudaptus Pseudastvridae (احتمالاً جد اصلیشان این گروه‌استجدید ترین فسیلی که از طوطی‌های امروزی پیدا شده‌است سنی در حدود ۲۰ تا ۲۳ میلیون سال دارد که این فسیل نیز در اروپا پیدا شده‌است . متعاقب آن نیز فسیلی که حاوی استخوان‌هایی که می‌توان به دقت تشخیص داد که این استخوان‌ها مربوط به طوطی‌های امروزی هستند پیدا شد.فسیل‌های پیدا شده از نیمکرهٔ جنوبی دوره‌های نیمکرهٔ شمالی را نشان نمی‌دهد و هیچ نمونه‌ای از اجداد طوطی مانند که بیش از ۲۰ میلیون سال عمر داشته باشند پیدا نشده‌است.عدهٔ قلیلی از طوطی‌های امروزی هست که عمر آنها از میوسین تخمین زده می‌شود ولی عمری که برای همهٔ طوطی‌های امروزی پذیرفته شده‌است چیزی بیشتر از ۵ میلیون سال نیست جنس‌هایی که از فسیل‌های طوطیها بدست آمده‌است تقریباً همگی در خانوادهٔ Psittacidae و خویشاوندان نزدیک آنها قرار می‌گیرند. Archaeopsittacus Xenositta Bavaripsitta بعضی از فسیل‌های پالئوژن که پیدا شده‌است ارتباط مهمی را با راستهٔ طوطیها نشان می‌دهند ولی نمی‌توان گفت که دقیقاً جزء این راسته‌اند: Paleopsittacus Preeursor Pulchra pollia -سیستماتیک: طبقه بندی که در زیر مشاهده مینمائید مدلی از طبقه بندی است که در آن برای خانواده‌ها زیر خانواده‌هایی تعیین شده‌است .بررسی‌های مولکولی این قضیه را اثبات می‌کند که دارای چندین زیر خانواده‌اند و امکان دارد روزی ایت زیر خانواده‌ها به خانواده ارتقا یابند.ولی طبقه بندی طایفه‌ها چندان دقیق نمی‌باشد.
منبع:
ویکیپدیا