هپاتیت (به انگلیسی: Hepatitis) به معنی التهاب کبد است و انواع مختلفی دارد که بعضی از آنها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند. بیشتر مبتلایان به هپاتیت از نوع C و B علائمی ندارد. برخی از این بیماران علائم عمومی عفونت ویروسی را نشان میدهند از قبیل خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی، ولی در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبدی بروز میکند که شامل تورم شکم، اندامها، یرقان و خونریزیهای گوارشی و ... است .
عامل بیماری هپاتیت یک ویروس است و در ابتدا میتواند مثل یک سرماخوردگی بروز نماید. ولی بیماری مزمن هپاتیت "C" بر عکس سرماخوردگی معمولی به دلیل از کار افتادن کبد و مشکل بودن درمان میتواند حیات بیمار را تهدید کند .
در ایران بالغ بر ۳٪ افراد آلوده به این ویروس میباشند.
هپاتیت ویروسی
در حال حاضر ۸ نوع ازاین ویروس شناخته شدهاست.
این ویروس عمدتاً از طریق تماس با خون افراد آلوده منتقل میشود .
همچنین روشهای زیر میتواند باعث انتقال این ویروس گردد :
برای جلوگیری از انتشار این ویروس کارهای زیر ضروری به نظر میرسد:
از دیگر نکات مهم در مورد این ویروس این است که به تدریج به کبد آسیب میرساند. یک کبد سالم مواد شیمیایی مورد نیاز بدن را میسازد و مواد سمی را از خون خارج میکند. وقتی شما به این بیماری مبتلا میشوید کبد شما ملتهب میشود و بافت طبیعی تخریب شده به جای آن بافت فیبری و فرسوده میماند.
پس از تشخیص پزشک آزمایش کبد انجام میگیرد. این کار از طریق آزمایشهای خون، سنوگرافی و نمونه برداری از کبد کار بسیار آسانی است و از طریق بی حسی موضعی و از طریق یک سوزن نمونه گیری انجام میشود و بیمار حداکثر یک روز در بیمارستان بستری میشود.