لوتوس

معلومات عمومی

لوتوس

معلومات عمومی

ایمنی در توکسوپلاسموز

مقاومت طبیعی :

 میزبان های مختلف توکسوپلاسما به میزان قابل ملاحظه ای از نظر حساسیت نسبت به عفونت با هم تفاوت دارند. در بین حیوانات موش ، هامستر و خرگوش نسبت به عفونت حساس می باشند در حالی که خوکچه هندی ، موش صحرایی و برخی دیگر از پستانداران تا حدودی مقاومت ذاتی دارند(34).

بر اساس تجربیات انجام شده به نظر می رسد که حداقل در حیوانات آزمایشگاهی به دنبال عفونت توکسوپلاسمایی درجاتی از مهار سیستم ایمنی در مرحله حاد بیماری حاصل می گردد . از طرف دیگر به دلیل بقای عامل عفونت در نسوج میزبان و تحریک مداوم لنفوسیت ها و ماکروفاژهای صفاقی ، این حیوانات در برابر برخی از عوامل بیماریزا نظیر بروسلا ، سالمونلا ، لیستریا ویا کریپتوکک مقاومت بیشتری نشان می دهند.

مطالعات در حیوانات و انسان نشان می دهد که انگل ها می توانند در نسوج میزبان باقی بمانند بدون آنکه موجب تحریک تولید آنتی بادی گردد(34).

ژاکوب معتقد است که حضور عفونت بدون تشکیل آنتی بادی ممکن است ناشی از مواجه میزبان با آنتی ژن های انگل در دوران جنینی و در حقیقت ایجاد نوعی تحمل باشد(35).

 2)آنتی بادی ها :

آنتی بادی های اختصاصی از هر دو گروه IgG و IgM با عیار بالا رونده در حدود روزهفتم تا چهاردهم بعد از ابتلا به عفونت تشکیل می شوند.این آنتی بادی ها تنها بر تاکی زوایت های آزاد موثرند و برارگانیسم های داخل کیست اثری ندارند. میزان تشکیل آنتی بادی  ها به عوامل متعددی از جمله بیماریزایی سوش انگل ، تعداد و شکل ارگانیسم ( از نظر مرحله تکاملی ) وابسته است .

هر چند که سطح بالایی از آنتی بادی در سرم مبتلایان به عفونت توکسوپلاسمایی در مرحله حاد بیماری وجود دارد ولی نقش آن به عنوان یک عامل عمده ایجاد  مقاومت در برابر انگل مورد سوال است . به طور تجربی ، انتقال آنتی بادی از یک فرد مصون به شخص حساس یا ایجاد سطح بالایی از آنتی بادی با تزریق انگل کشته شده ، محافظتی در مقابل عفونت با ارگانیسم های زنده ایجاد نکرده است(36).

آنتی بادی می تواند مستقیما برانگل اثر کند و آنرا برای نابود شدن تحت اثر مکمل یا اپسونیزاسیون آماده سازد، هر چند که تا کنون سایتوتوکسیسیتی سلولی وابسته به آنتی بادی در عفونت توکسوپلاسمایی گزارش نشده است. به نظر می رسد که یک محرک آنتی ژنیک مداوم عامل بقای آنتی بادی های توکسوپلاسمایی تا سالهابعد از عفونت حاد (وبا عیار کم برای تمام عمر ) باشد(36).

3)ایمنی سلولی :

 هرچند که نقش دقیق هر یک از سلول های شرکت کننده در پاسخ های ایمنی به توکسوپلاسما کاملا شناخته نشده است اما اهمیت این سیستم در ایجاد یک مقاومت اختصاصی در برابر انگل در مطالعات مختلف اثبات گردیده است . 

  در حیواناتی چون موش ، انگل می تواند حتی درون ماکروفاژهای غیر مصون به زندگی و تکثیر خود ادامه دهد. تنها زمانی که ماکروفاژها از طریق پاسخ ایمنی سلولی فعال می شوند قدرت نابودی توکسوپلاسما را خواهند یافت . نقش لنفوسیت های T در این مسئله بسیار مهم است و سلولهای ایمنی و واسطه های محلول آنها ( سایتوکاینها ) ماکروفاژها را قادر می سازند تا توکسوپلاسما را نابود کنند.

از طرفی تجویز انترفرون-گاما ( نوترکیب ) به میزان چشم گیری پاسخ های التهابی در مغز موش های آلوده به توکسوپلاسما را کاهش می دهد، این تغییر احتمالا ناشی از کاهش تعداد تاکی زوایت ها بوده است(37).

گاما انترفرون محافظت کننده از سه گروه سلول های کشنده طبیعی و لنفوسیت های تی هلپر وتی سایتوتوکسیک  تولید می شوند . حداقل دو بخش از انگل به نظر می رسد که مسئول تحریک زودرس ایمنی سلول ها می گردند. اولی یک مولکول هیدروفوب است که موجب آغاز ساخت اینترلوکین- 12،عامل نکروزتومور- آلفا (TNF ) و آغاز اینتر لوکین 1 در ماکروفاژها می شود.

بخش دوم انگل توکسوپلاسما یک سوپر آنتی ژن است که گروهی خاصی از لنفوسیت های T (CD8+) مولد اینتر فرون گاما را فعال می کند (38).

مشابه سایر عفونت های داخل سلولی و مزمن ، توکسوپلاسما موجب یک افزایش حساسیت از نوع تاخیری  در میزبان میشود(39).

1-1-7تشخیص توکسوپلاسموز در حیوانات :

تشخیص توکسوپلاسموز باسه روش تایید می شود :

 الف : مشاهده توکسوپلاسما در نسج بیوپسی شده (با روش ایمونوسایتوکمیکال )

ب : تلقیح نسج الوده ( بیوپسی یا نمونه تهیه شده در اتوپسی  به حیوانات آزمایشگاهی حساس)

ج : بررسی های ایمنولوژیک آنتی بادی اختصاصی یا آنتی ژن در سرم و مایعات بدن

بیوپسی غدد لنفاوی و بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک مشخص آن یکی از روش های مفید در تشخیص بیماری است. با روش های رنگ آمیزی متداول ، ارگانیسم عامل بیماری به ندرت در نسج دیده می شود اما با استفاده از رنگ آمیزی فلورسنت آنتی بادی در برخی موارد انگل مشاهده شده است .

آزمون های سرولوژیک تشخیص توکسوپلاسموز در حیوانات:

سابین فلدمن یا دای تست ، هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و فلورسنت آنتی بادی غیرمستقیم رایج ترین آزمون های سرولوژیک برای تشخیص توکسوپلاسموز هستند در زمان حاضر آزمون الایزا نیز به عنوان یک روش حساس مورد استفاده قرار می گیرد. برخی از روش های سرولوژیک (به خصوص آزمون هماگلوتیناسیون غیرمستقیم ) به دلیل نیاز به آنتی ژن محلول ، ممکن است به طور ضعیف مثبت ویا حتی منفی باشند.

آزمون سابین- فلدمن :

چنانچه ارگانیسم های زنده به دست آمده از اگزودای صفاق موش را برای یک ساعت در37درجه و در مجاورت سرم طبیعی نگهداری کنند، انگلها متورم شده و بامتیلن بلو شدیدأ رنگ می گیرند.این پدیده اساس آزمون سابین- فلدمن را تشکیل میدهد. انگلهایی که سرم حاوی  آنتی بادی در شرایط قبل به آنها اضافه گردد چروکیده و کوچک گشته ، در اثر عمل آنتی بادی و مکمل لیز می شوند و رنگ آبی متیلن را به خود نمی گیرند.

انجام این آزمایش نیاز به سیستم مکمل- پروپردین دارد و لذا از سرم انسان یا خوکچه هندی به این منظور استفاده می گردد. عیار گزارش شده غلظتی از سرم است که در آن نیمی از ارگانیسم ها کشته نشده (رنگ گرفته ) و نیمی دیگر نابود شده اند (رنگ ناپذیر) ، تشخیص این دو نوع ارگانیسم با کمک میکروسکوپ فازکنتراست به آسانی انجام پذیر است.به دلیل نیاز به ارگانیسم زنده برای  انجام آزمون ، خطر ابتلای پرسنل آزمایشگاه وجود دارد و لذا باید دقت کافی به کار رود.براساس توصیه سازمان بهداشت جهانی می توان عیار  DT رابرحسب واحد بین المللی در میلی متر مکعب سرم در مقایسه با یک سرم استاندارد شده رفرانس ( 2IU=1:8 ) گزارش نمود.

معمولا یک یا دو هفته پس از عفونت توکسوپلاسمائی عیار DT به آهستگی افزایش می یابد و اغلب دو ماه یا بیشتر طول می کشد تا به حداکثر میزان خود برسد. این حداکثر اغلب معادل یا بیشتر از 300 واحد بین المللی / میلی مترمکعب (معادل یا بیشتر از 1:1000)است و میتواند تا حد 3000 واحد بین المللی / میلی مترمکعب (برابر یا بیشتر از 1:10000)باشد.عیار بالای آنتی بادی برای ماهها یا سالها در خون وجود دارد و در برخی موارد تا 12 سال پس از مرحله حاد عفونت میزان بیش از 3000 واحد بین المللی گزارش شده است. در اکثر موارد پس از گذشت 4تا6ماه عیار آنتی بادی به آهستگی کاهش پیدا می کند و پس از آن در یک حد معین (1:64 تا 1:4) برای تمام عمر مثبت باقی می ماند(21).

آزمون  هماگلوتیناسیون غیرمستقیم :

 در این روش گلبولهای سرخ حساس شده با آنتی ژن توکسوپلاسما با اضافه کردن سرم حاوی آنتی بادیهای ضد توکسوپلاسما، آگلوتینه می شوند.آنتی بادی  در این آزمایش چندین روز دیرتر از آنتی بادیهای مربوط به دای تست ظاهر میشود و میتواند عیار آن تاحد آزمایش قبل بالا رود و ضمنا برای زمان طولانی تری در حد بالا باقی می ماند.

از آنجا که آنتی بادیهائی که با روش هماگلوتیناسیون یا الایزا تشخیص داده میشوند معمولا در زمان طولانی تری نسبت به آنتی بادیهای دای تست در سرم ظاهر می گردند، لذا ارزش کمتری در تشخیص عفونت حاد دارند. این آزمون ها نقش مهمتری در نشان دادن مرحله مزمن عفونت دارند. واکنشهای متقاطع بین توکسوپلاسما وبزنوئیتی جلیسونی در روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و ثبوت مکمل گزارش شده است(40).

آزمون فلورسنت آنتی بادی غیر مستقیم(IFA):

 گر چه اکثر محققان برای این آزمون ارزشی معادل دای تست  از نظر اختصاصی بودن قائل هستند ولی واکنش های مثبت کاذب در برخی از سرم ها که حاوی آنتی بادیهای ضد هسته باشند مشاهده می گردد. باید توجه داشت که در هر دو روش دای تست و فلورسنت آنتی بادی غیر مستقیم بسته به آزمایشگاهی که آزمون در آن انجام می شود پاسخ ها می تواند متفاوت باشد.

آزمایش IgM فلورسنت آنتی بادی روشی حساس برای تایید تشخیص توکسوپلاسموز اکتسابی حاد یا مادرزادی است. به دنبال عفونت اکتسابی عیار IgM سریعا افزایش می یابد و به 1:160 یا بیشتر نیز می رسد.لذا عیار 1:160 یا بیشتر مثبت تلقی می گردد(41).

روش الایزا((ELISA:

از حساسترین روش های تشخیصی است. آنتی بادیهای ضد هسته و فاکتور روماتوئید در این آزمایش ایجاد اختلال و پاسخ های مثبت کاذب نمی کنند.

اساس روشهای سنجش ایمنی:

شناسایی آنالیت،  اولین مرحله در این نوع مرحله سنجش محسوب می شود. این عمل توسط آنتی بادی انجام می پذیرد به عبارتی جزء جدا نشدنی هر سنجش ایمنی واکنشی میان آنتی ژن و آنتی بادی است. در برخی موارد در محدوده ی معینی از غلظت آنتی ژن و آنتی بادی انجام واکنش به تشکیل رسوب قابل رویت (قبل یا بعد از رنگ آمیزی) منجر می شود اما در اغلب موارد قبل و بعد از انجام واکنش آنتی ژن و آنتی بادی تغییرقابل مشاهده ا ی وجود ندارد، وبه همین دلیل وجود سیستم نشانه گذاری ضروری به نظر می رسد.

اساس روش سنجشهای ایمنی آنزیمی (ELISA):

اساس این روش همان آنتی ژن- آنتی بادی می باشد،  با این تفاوت که برای ردیابی واکنش مذکور از آنزیم و واکنش آنزیمی استفاده می شود. در این روش می توان برای ردیابی واکنش به دلخواه آنتی ژن و با آنتی بادی را  آنزیم دار, نشاندار ساخت. به عمل نشانه دار سازی،  کونژوگاسیون و به مولکول آنزیم دار، کونژو گه آنزیمی گفته می شود.اگر آنتی ژن کونژو گه شود روش راآنزیم ایمنو اسی (EIA) می گویند و اگر آنتی بادی کونژو گه شود روش را آنزیم لینکد ایمنوسوربانت اسی (IEMA ) می نامند. اساس روش آنزیم ایمنو اسی،رقابت میان آنتی ژن کونژو گه و آنتی ژن آزاد درنمونه مورد سنجش بر سر اتصال به آنتی بادی است. در اینجا نیز میزان کمپلکس آنزیم دار با آنتی ژن آزاد رابطه ی معکوس دارد, بنابراین می توان بسته به نیاز از آنتی بادیهای پلی کلونال و یا منوکلونال استفاده کرد. البته در برخی سنجش ها آنتی بادیهای الیگوکلونال پاسخ بهتری ایجاد می کنند. اگر چند نوع آنتی بادی منوکلونال را با هم مخلوط کنیم, مجموعه ی حاصله را آنتی بادی الیگوکلونال می نامند(42).

مروری بر مطالعات انجام شده :

از آنجایی که چرخه ی زندگی جنسی توکسوپلاسما تنها در گربه سانان طی می شود، نقش گربه های اهلی و وحشی در انتشار عفونت به طور کامل ارزیابی نشده است. در جزایر مرجانی اقیانوس آرام شواهد سرولوژیک عفونت در جمعیت موشها به وجود گربه ها بستگی دارد در جزایر عاری از گربه هیچ نشانه ای از عفونت در میان موشها وجود ندارد.یک مورد اپیدمی توکسوپلاسما که در اصطبل اسب سواری بروز کرد در نتیجه وجود گربه هایی بود که برای شکار موشها در اصطبل می زیستند(3) .

1-2-1مطالعات در دنیا

در مطالعه ای که توسط هایدی و همکاران در سال 2008 روی موشهای شهری در ایالت کالیفرنیاصورت گرفت تعداد 3682 تله شبانه در سطح شهر قرار دادند از این تعداد بررسی سرولوژیک روی 523 نمونه سرم انجام گرفت. که 40 %جونده گان به تله افتاده  از جنس پرومایسکوس کالیفرنیکوس بودند . 14 % از این جوندگان از محلهای خاص جمع آوری شدند، 15 % محل زیستشان کنار رودخانه بود و 19 % به صورت پراکنده از نقاط مختلف شهر جمع آوری شده بودند. که بسته به منطقه نمونه گیری میزان آلودگی شامل 43 %  ،31 %، 23 %، 9 % و 8 % و به طور کلی مجموعا 17 % آلودگی به توکسوپلاسما مشاهده شد.طبق این مطالعه بین ابتلا به توکسوپلاسموز ومکان زندگی ارتباطی وجود ندارد(43).

طبق مطالعه آرامینی وهمکاران در سال 1999انتقال ااکیست از طریق آب و خاک توسط مدفوع گربه در مناطق مختلف اتفاق می افتد که در این مورد شکار رتها توسط گربه ها نقش مهمی دارد به طوری که 59 %درصد موشهای شهری و 46 % موشهای روستایی به توکسوپلاسما آلوده هستند که باعث ایجاد تیتر بالا آنتی بادی توکسوپلاسما در مالکان گربه های اهلی می شود(44).

نظرات 1 + ارسال نظر
غفورزاده یکشنبه 3 شهریور‌ماه سال 1392 ساعت 12:18

باسلام خدمت نویسنده محترم متن ایمنی در توکسوژلاسموز
لطفا اگه زحمتی نیست رفرنس های ذکرشده در متن را برایم ایمیل کنین چون جهت نوشتن پایان نامه به آنها خیلی خیلی احتیاج دارم با تشکر فراوان . غفورزاده

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد